Algemeen
“Ik draaide me om en daar stond hij”, vertelt Ineke (83) glunderend
OLDENZAAL - Ze hadden elkaar al ontdekt, maar lieten elkaar los toen Johan (87) op zijn achttiende werd opgeroepen voor militaire dienst en voor anderhalf jaar als marinier naar Curaçao vertrok. “Mijn moeder zei dat ik moest genieten van het leven en niet zo lang moest wachten. Ik zat op een gegeven moment met vriendinnen in een cafetaria in Losser waar ik woonde. Uit de Jukebox klonk ‘Blueberry Hill’, muziek waar Johan en ik allebei gek op waren. Ik draaide me om en daar stond hij. Ik wist helemaal niet dat hij al terug was.” De liefde was er na die anderhalf jaar apart nog steeds en ze lieten elkaar niet meer los.
Ineke komt uit een gezin met acht kinderen. Ze ging naar de lagere school en naar de huishoudschool in Losser. Daarna wilde ze verder leren, maar het noodlot sloeg toe; haar vader overleed toen ze vijftien was en er moest brood op de plank komen. Dus ze moest aan het werk. In die tijd had je nog geen weduwen- en wezenwet. Ze ging in de confectie bij Van Dijk-Bootsma en maakte denim overhemden. “Die werden in de chiquere winkels verkocht. Ik had aanleg om te naaien en de overhemden die naar de beurs gingen, maakte ik. Uiteindelijk schopte ik het tot afdelingshoofd. Maar ze gingen op een andere manier werken. Er moesten ieder uur wel honderd overhemden gefabriceerd worden, wat de kwaliteit niet ten goede kwam. Het bedrijf ging failliet.”
Johan ging in Oldenzaal naar de lagere school en daarna naar de Ambachtsschool en in dienst. Daarna werkte hij een paar maanden bij Gelderman. “Maar dat lag me helemaal niet. Na drie maanden was ik zijdewever. Iedereen was blij met me, maar er kwam een nieuwe baas die het er niet leuker op maakte dus toen ben ik weggegaan. Ik werkte een tijdje bij autospuiterij Kip en werd uiteindelijk huisschilder bij een bedrijf in Hengelo.”
Ze kregen twee dochters; Daniëlle en Monique. Inmiddels hebben ze vijf kleinzoons, waarvan er drie in het westen wonen. “Ik paste vaak op de kleinkinderen. Dat vond ik heerlijk om te doen.” Ook Johan zat niet stil. Hij drumde bij Semper en ze gingen regelmatig op pad om ergens te spelen. Verder was hij een fervent scheidsrechter in het voetbal. “Bij veel woonwagenkampen ook, want daar durfden andere scheidsrechters vaak niet heen, maar ik vond dat mooi.” Hij vervulde diverse belangrijke bestuurlijke functies, was rapporteur van de KNVB en zat in het Twents bestuur.
Ineke kookt nog altijd zelf en vindt het fijn om haar brein uit te dagen met puzzels uit de krant. De gouden tip voor zo’n lang, gelukkig huwelijk hebben ze niet specifiek. “Je moet elkaar helpen als het even niet wil”, zegt Johan. “En ruzies uitpraten voor je gaat slapen”, vult Ineke hem aan. Wat een leuk stel!
